Στο Art Biotop του Ishigami, μας ενδιέφερε το σουρεαλιστικό τοπίο που δημιουργείται από τη συνύπαρξη τεχνιτών λιμνών με δέντρα που δεν αντέχουν στο νερό φαίνεται αν φυσικό τοπίο. Απ’ τo West beach Promenade, τον OAB, παίρνουμε την απομόνωση του δρόμου από την παράλια μέσω τριών μεταβατικών επίπεδων.
Παρατηρώντας τον χάρτη, εντοπίσαμε τους δυο κανάβους, του αρχικού σχέδιού του Βούλγαρη και του νεότερου. Επεκτείναμε τους δυο αυτούς κανάκους μέχρι να αγγίξουν το νερό. Έτσι η επαναπροσδιορίζεται η σχέση της πόλης με τη θάλασσα καθώς το όριο θάλασσας γίνεται και όριο της πόλης.Οι δυο κάναβοι έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Επεκτείνοντας τους κανάβους συνεχίσαμε την σύγκρουση μέχρι το νερό. Έτσι επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης τη πόλης με την θάλασσα. Επιδιώκουμε την αποκατάσταση της σύνδεσης της πόλης με την θάλασσα. Καθώς χύνεται το σύστημα οργάνωσης της πόλης στο μέτωπο της θάλασσας, διαμορφώνονται με βάση αυτό, οι ζώνες της πρότασης μας. Η βασική κυκλοφορία, γίνεται ευθύγραμμα διπλά στο νερό, συνδέοντας τον φάρο με τον λόφο, αλλάζοντας το σχήμα της ακτογραμμής. Έχουμε δημιουργήσει μια πλατεία, αντίβαρο του αγίου ανδρεία και επιχειρούμε να Επανερμηνευουμε την ενορία της πλατείας διπλά στο νερό. Οι στοές την οριοθετούν και δημιουργούν οπτικές φυγές προς το τοπίο. Η ατμόσφαιρα που θέλουμε να δημιουργήσουμε, είναι η μεταφορά της αστικής πλατείας διπλά στο νερό. Ακολουθώντας το σύστημα οργάνωσης της πόλης, αναπτύσσεται μια περιοχή αθλητισμού και ενισχύονται οι δραστηριότητες του ΝΟΠ. Στο αστικό κενό που εμφανίζεται, χάρης την υπογειοποίηση του δρόμου και σιδηροδρομικής γραμμής, τοποθετήσαμε ένα περίκλειστο κήπο με pavilions. Για την κάλυψη των αναγκών του ΝΟΠ, σχεδιάσαμε ένα κτίριο πάνω στο νερό. Στον περίκλειστο κήπο, ακολουθείς μια κλειστή διαδρομή, η οποία σε οδηγεί στα περιπτερά, τα οποία φιλοξενούν προσωρινές εκθέσεις. Μετά την ζώνη αθλητισμού, έρχεται ένα σύμπλεγμα λόφων με τεχνητές κι μνες, που καταλήγει στον μεγάλο λόφο. Ο λόφος αποτελεί σημείο εκτόνωσης, τόσο της πρότασης μας, όσο και ολοκλήρου του παραθαλάσσιου μετώπου της Πάτρας. Ο λόφος είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει διάφορες πολιτισμικές εκδηλώσεις. Παράλληλα λειτουργεί και ως χώρος συγκέντρωσης και χαλάρωσης. Η γεωλογική έξαρση του λόφου, γίνεται με σκοπό την απομόνωση από το λιμάνι και το τμήμα του δρόμου που δεν έχει υπογειοποιηθεί. Χάρεις την υπογειοποίηση της Ακτής Δημαίων, είναι δυνατή η επέκταση του ιστού μέχρι το νερό. Η κεντρική παραθαλάσσια κίνηση, χωρίζεται σε τρεις λωρίδες: σε αυτή ακριβώς διπλά στο νερό, στην υπερυψωμένη και στον ποδηλατοδρόμο. Οι βασικές σχεδιαστικές χειρονομίες είναι, η επέκταση των κανάβων, ο επαναπροσδιορισμός της πλατείας διπλά στο νερό και η παραθαλάσσια κινηση, συνδέοντας τον φάρο με τον λόφο. Η πρόταση μας έχει ως στόχο να επαναφέρει το αστικό μέτωπο της πόλης διπλά στο νερό, ως σύστημα οργάνωσης και να επαναπροσδιορίσει την σχέση της με αυτό.
Comments